Daje się zauważyć, że złamanie niektórych zabezpieczeń Playstation3 na przełomie 2010/2011 napędziło apetyty hakerów na inne platformy, w których są utrudnienia uniemożliwiające pełną kontrolę nad zakupionym sprzętem. Na naszym podwórku chodzi przede wszystkim o produkty Motoroli, a w moim przypadku najbardziej chodzi mi o model Milestone.

I…. JEST: hacker nicku nenolod dobrał się Motoroli do bootloadera i… znalazł dziurę bezpieczeństwa przypominającą tę, która była w PS3: mianowicie programiści Motoroli, podobnie jak ci z Sony, zamiast stale korzystać z funkcji generowania liczby losowej zrobili to raz a dobrze i… wybrali jedną, stałą liczbę losową, która się nie zmienia. Efekt jest taki, że korzystając z innych błędów da się wyliczyć klucz prywatny, którym podpisuje się wgrywane obrazy ROMów. Sam bootloader został nienaruszony, ale potrafimy dzięki temu przekonać go, że nasz ROM jest tym właściwym, oryginalnym, dokładnie sprawdzonym przez Motorolę.

Jaka jest wada takiego złamania bootloadera? A no to, że wystarczy, że chłopcy z Motoroli wydadzą nowy bootloader z nowym kluczem i lepiej zabezpieczą procedurę obsługi klucza. Dlatego ważne jest teraz, aby wszyscy zainteresowani grzebaniem w ROMach swoich Motorolek nie aktualizowali ROMów nowymi pakietami prosto od Motoroli (dotyczy to zarówno MUA, OTA jak i ręcznych aktualizacji takich, jak opisywałem wcześniej).

Dla zainteresowanych więcej informacji technicznych (w języku obcym): http://nenolod.net/~nenolod/sholes-keyleak-explained.html

aktualizacja: Całość okazała się zwykłym oszustwem ze strony nenolod’a. Co ciekawe wypowiedziała się nawet sama Motorola, która potwierdziła, że człowiek taki nie kontaktował się z nimi (tak jak poinformował) z informacją na temat dziury bezpieczeństwa. Więcej info (po ang.) i komentarzy rozjuszonych użytkowników tutaj: http://www.droid-life.com/2011/03/21/oh-those-droid-bootloaders-still-locked-forever-locked/

Opera ogłosiła właśnie wprowadzenie w najbliższym czasie (a dokładniej na targach CTIA Wireless w Orlando na Florydzie w dniach 22-24 marca) nowych wersji swojego flagowego produktu, czyli serii przeglądarek Opera. Chodzi tu o wersję 11.10 Opery stacjonarnej oraz mobilnej (która nas bardziej interesuje) oraz dla mnie najważniejszej Opery Mini w wersji 6.

Skąd sceptycyzm? Spojrzałem na listę nowych, zapowiadanych funkcji Opery 11.10 – zauważyłem tylko jedną widoczną na użytkownika: Niewielkie rozszerzenie funkcjonalności Speed Dial. Hm… No dobra, jest jeszcze funkcja automatycznej instalacji pluginów (czyli np. flasha). O wersji mobilnej nie ma nic interesującego.

Moja ulubiona Opera Mini 5 (fantastycznie sprawdza się na wolnych urządzeniach, a nawet na tak zaawansowanych jak Motorola Milestone, czy Samsung Galaxy Tab) ma także zapowiedzianą aktualizację do wersji 6. Ale o jej funkcjach nie ma nic. Jeżeli skok jakościowy będzie taki, jak z wersji 4 na 5 to będzie wspaniale i już się cieszę. Ale jeżeli będzie taki, jak z Opery stacjonarnej 11.0 na 11.1 to nazwę to marketoidalnym nadużyciem.

Jakiś czas temu Cyfrowy Polsat zaprosił chętnych do udziału w testach konsumenckich budowanej właśnie sieci LTE, czyli tej prawdziwej sieci czwartej generacji, a nie podróbek w stylu Play czy innych sieci (będących tak na prawdę sieciami 3,5G – chodzi o zwielokrotnioną technologię wielokanałową o nazwie HSDPA+DC zapewniającą osiągi nawet to 42Mbit/s w stronę do klienta).

Nie omieszkałem skorzystać jako, że mieszkam w zasięgu tej pilotażowo budowanej sieci. No i dziś zadzwoniła do mnie miła Pani z CP i zaproponowała udział w testach. 6 miesięcy bezpłatne i w ramach testów otrzymam 100GB transferu miesięcznie. Jeżeli to faktycznie będzie działać, to chyba czas zrezygnować z usług TPSA. W tej chwili w centrum dużego miasta nie można nijak dociągnąć przewodu powyżej 10Mbit/s, a tutaj LTE oferuje mi… bez mała 80Mbit/s z limitem, który wychodzi ponad moje wszelkie potrzeby.

Do tego cena po testach będzie wynosiła w granicach 50 PLN miesięcznie. Bez wahania się zgodziłem. Mam nadzieję, że to będzie działało as advertised.

Raport na blogu zdam jak tylko otrzymam zestaw. Unboxing obowiązkowy Ostrzę już nóż…

A teraz krótka lista zauważalnych poprawek:

• Mobilny Hotspot Wifi
  Pracuje w trybie access point, czyli jak zwykły sprzętowy punkt dostępowy – coś, co się na prawdę przydaje. Mam takie coś z Galaxy Pad i sprawdza się. Bardzo miły dodatek. W odróżnieniu od rozwiązania Samsunga (w ustawieniach w menu komunikacji) jest to osobna aplikacja.
• Dostęp do Google Backup & Restore
  Umożliwia przechowywanie informacji o zainstalowanych aplikacjach na serwerze Google i ew. ich automatycznie odtwarzanie po twardym resecie i zmianie firmware. Niestety nie znalazłem jeszcze opcji zarządzania tym i efekt jest taki, że synchronizuje mi wszystkie aplikacje pobrane z Marketu… na wszystkich urządzeniach powiązanych z moim kontem. Efekt jest taki, że o ile Galaxy Tab dał sobie radę z górą aplikacji, o tyle Milestone padł w 3/4-tych listy. Boję się uruchamiać G1 Dodatkowo wygląda na to, że ustawienia aplikacji (np. bookmarki Dolphina, czy informacje o synchronizacji Opery) nie są zachowywane.
• Pełna obsługa Flash (po zainstalowaniu dodatku z Marketu)
  Bardzo miły dodatek, ale ma to sens tylko w Dolphinie po aktywacji adblocka, inaczej od razu na pierwszej stronie z animowanymi reklamami przekonamy się, że 528MHz to za mało.
• Możliwość przenoszenia aplikacji na kartę SD
  Jak wiemy żadne zapewnienia typu „xxx MB wystarczy każdemu” się nie sprawdzają, dlatego też w poprzednich oficjalnych wersjach Androida (nieoficjalne App2SD jest od dawna) prędzej czy później otrzymujemy informację końcu pamięci mimo, że karta SD jest pusta. Teraz możemy już oficjalnie korzystać z opcji przenoszenia programów na kartę SD, o ile są one s tym mechanizmem zgodne.
• Funkcje i zmiany związane z samym Froyo
  Przede wszystkim nowa klawiatura ekranowa, zmieniony wygląd okna odblokowania i szereg innych usprawnień mniej widocznych dla przeciętnego użytkownika
• Inne usprawnienia
  Reklamowane są także inne mniej lub bardziej widoczne zmiany: lepsza współpraca z Microsoft Exchange, poprawki związane z WiFi, dzwonkami, stabilnością (zobaczymy…).

Jednocześnie Motorola Polska poinformowała na swoim profilu na facebooku, że aktualizacja przez MUA dedykowana dla Polski pojawi się w ciągu najbliższych dni. Tyle, że nie rozumiem na czym na polegać to „dedykowanie”, bo przecież opisywana przeze mnie wersja Central Europe właśnie jest dedykowana dla Polski… I zawiera język Polski.

Wreszcie, po latach (no dobra, miesiącach) czekania ukazała się oficjalna aktualizacja dla naszych maszynek. Motorola przygotowała dla nas aktualizację do Androida 2.2 zwanego pod kodową nazwą Froyo. Potwierdza to ostatnia notatka na stronie Motoroli.

Wszystko pięknie, ale okazuje się, że ani OTA (Other The Air update, czyli aktualizacja wywoływania z poziomu menu ustawień telefonu) ani MSU (Motorola Software Update – oficjalna aplikacja aktualizacyjna pobierana ze strony Motoroli) nie wykazują dostępności aktualizacji dla Motoroli Milestone znajdującej się na terenie Polski i zakupionej w Play. Mamy więc dwie opcje: poczekać… albo wziąć sprawy w swoje ręce i dokonać aktualizacji ręcznie. Wiąże się to niestety z wykonaniem twardego resetu i utratą wszystkich zainstalowanych aplikacji. Być może w przypadku aktualizacji OTA lub za pomocą MSU uda się tego uniknąć. My jednak jesteśmy gotowi na szaleństwa i poświęcenia Oto procedura postępowania:

1. Zaopatrujemy się w plik zawierający interesujący nas rom. Najlepszym miejscem wydaje się być http://and-developers.com/sbf:milestone gdyż na oficjalnej stronie dla Polski jeszcze nie można dokopać się do aktualizacji. Dla Polski najlepiej pobrać oczywiście 2.2.1 – Central Europe – SHOLS_U2_05.26.3 (link bezpośredni). Po pobraniu pliku trzeba go rozpakować – jest skompresowany GZipem, ale prawie każdy program do obsługi archiwów jest w stanie wydłubać z niego niezbędny plik SBF. Ja użyłem Total Commandera.
2. W między czasie wykonujemy kopię zapasową wszystkiego co nas interesuje, spisujemy sobie najważniejsze aplikacje itp.
3. Zaopatrujemy się w program do zmiany firmware w urządzeniach firmy Motorola o nazwie RDS Lite. Niestety ten soft nie jest oficjalnie dostępny dla ludu pracującego Internetu i każdy we własny zakresie musi sobie wyguglać i pobrać plik RSD Lite 4.9.msi. Ja osobiście znalazłem odpowiednie linki na bardzo pomocnym skądinąd forum gsmhosting.
4. Upewniamy się, że zainstalowane mamy sterowniki USB do komunikacji z naszą Motorolą. Jeżeli nie mamy pewności, najlepiej pobrać pakiet Motorola Software Update ze strony Motoroli: http://www.motorola.com/update i zainstalować.
5. Uruchamiamy RSD Lite. Teraz musimy przestawić Milestone w tryb bootloadera, żeby RSD mógł złapać kontakt z telefonem. W tym celu wyłączamy motkę. Następnie naciskamy i trzymamy przycisk zwiększania głośności (górny) oraz przycisk aparatu (ten złoty, z boku). Trzymając oba te przyciski naciskamy Power, aż naszym oczom ukażą się dwa dość lakoniczne napisy bootloadera. Dla nas najważniejszy znajduje się w połowie ekranu i ma brzmieć BATTERY OK. Jeżeli takiego nie znajdziemy oznacza to, że musimy naładować baterię i spróbować jeszcze raz.
6. Motorolę w trybie bootloadera podłączamy do komputera kablem microUSB (np. tym z pudełka). Po chwili lub dwóch RSD lite powinien wyświetlić naszą motkę na liście urządzeń w dolnej części ekranu. Teraz klikamy przycisk z trzema kropkami obok Filename i wskazujemy rozpakowany wcześniej plik SBF.
7. Bierzemy głęboki wdech i naciskamy Start.
8. Kilka minut później flashowanie się skończy i nastąpi reset, potem być może kolejny i przywita nas standardowy kreator pierwszego uruchomienia systemu Android.

Operację wykonałem bez problemu w Windows 7 x64 i testuję. Kreator nie poradził sobie z siecią MVNO karty, którą akurat miałem w urządzeniu, ale nie wymagajmy za dużo – w końcu mBank mobile to nie jest mainstream