Zbliża się połowa roku, na horyzoncie mamy nabierający ostrości obraz drugiej jego połowy w kwestii urządzeń, na jakie możemy zacząć sobie ostrzyć ząbki: czy to na wyjazd za miast i wakacje, czy to jakieś urodziny, początek roku szkolnego, kampanię wrześniową, czy po prostu gwiazdkę.

Postanowiłem napisać w 2 słowach, jakie urządzenia chciałbym, aby zagościły na moim pulpicie testowym, dla których warto ostrzyć zabójczy dla opakowań nóż do papieru, czyścić obiektyw w kamerze i w reszcie zrobić miejsce na biurku, w kieszeni czy plecaku.

TELEFON: trudno to nazwać po prostu telefonem, raczej urządzeniem komunikacyjnym, które mam zawsze ze sobą. Teraz jest to Nokia N900. Nikogo nie zdziwi za pewne, że tutaj sprawa jest oczywista: czekam z niecierpliwością na następcę, czyli Nokię N9 (o ile finalnie taka będzie nazwa tego urządzenia). Już zapowiedziana na reklamówce filmowej i podejrzana przez bazę FCC.

TABLET: Teraz na co dzień męczę Samsung Galaxy Pad, z którego jestem bardzo zadowolony. Tak tak, tego starego, dobrego 7″ i pierwszego, który pojawił się na rynku po iPadzie w równie chorej cenie. Niedługo postaram się opublikować nakręcony o nim materiał wideo. Jednak ja czekam na coś zupełnie innego: od lat ostrzę sobie zęby na coś ze stajni Palm, a po przejęciu przez HP – po prostu z systemem webOS. I już wiem jaki będzie mój kolejny tablet: nie Motorola Xoom (którą chętnie bym przetestował, ale kupować raczej nie zamierzam), ale właśnie HP TouchPad. Znamy ceny (500 i 600 USD) oraz datę premiery (1 lipca). Niestety tej wersji nie kupię: nie tylko dlatego, że nie będzie dostępna w Polsce (w Europie i tak będzie z opóźnieniem) bo to by mnie nie powstrzymało. Mój zapał studzi znacznie większy problem: brak wbudowanego modemu GSM/3G/4G. Ale poczekamy, zobaczymy. Poza tym HP TouchPad wypadałoby by zakupić wraz z następcą Palm Pre, a to kłóci się z założeniem, że N9 ma być moim głównym telefonem.

Inne gadżety: Niejasne plany krążące wokół mnie zakładają jeszcze zakup szeregu różnych dziwactw, takich jak drukarka z tabletem (HP Photosmart eStation C510a), tabletowaty czytnik ebooków (nook color, który da się przerobić nie tylko na zwykłego androida, ale ostatnio także na tablet z systemem meego).

Jest jeszcze kilka innych drobiazgów i akcesoriów, ale o nich będę pisał i pokazywał wideo sukcesywnie, gdy uda mi się wejść w ich posiadanie. A tym czasem trzeba rozkoszować się pogodą, która podgrzewa także marzenia

Ponieważ w tych dniach ma nastąpić przełączenie sieci LTE Cyfrowego Polsatu z kanału o szerokości 10 na 20MHz rozpocząłem monitorowanie wydajności, jaką mogę osiągnąć za pomocą zestawu testowego. W tej chwili sytuacja przedstawia się następująco:

Wyniki SpeedTest LTE Cyfrowego Polsatu w Warszawie przy kanale 10MHz

Wynik uzyskany przy sygnale -87dBm (bardzo dobry sygnał) około 14:00 w poniedziałek (dość duże obciążenie sieci operatora). Przy transferze FTP udało mi się dobić do 7MB/s, co oznacza wydajność w granicach 57Mbit/s. Wydaje mi się, że ciągle wisimy na kanale o szerokości 10MHz i przepływności 70Mbit/s, ale będę to monitorował i raportował zmiany.

Dziś po raz kolejny zaskoczył mnie Cyfrowy Polsat. O aktualizacji oprogramowania i firmware modemu już wszyscy wiemy, a także o tym, że jej niewykonanie spowoduje odcięcie użytkowników (a więc testerów) od sieci LTE, z powodu przejścia na szerszy, 20MHz kanał.

Wszyscy testerzy otrzymali maila z informacją o aktualizacji, pojawiła się także notatka prasowa. Jednak dodatkowo CP postanowił zadbać o wszystkich swoich testerów i dziś dodatkowo odebrałem telefon z działu obsługi abonenta nie tylko z informacją o aktualizacji, ale także z przygotowaną całą procedurą sprawdzenia i/lub wykonania aktualizacji tak, aby klient na pewno nie został odcięty od sieci.

Jestem mile zaskoczony, ciekawe czy wszyscy abonenci są tak traktowani przez operatora

Taka mnie refleksja wzięła, jak przejrzałem kilka stron portali telekomunikacyjnych: właśnie przed paroma godzinami wiele z nich (np. telix, telepolis) opublikowała informację o tym, o czym pisałem parę dni temu, a na forum bez-kabli alarmowałem jeszcze wcześniej. Wygląda na to, że mimo testowania LTE przez niektóre z tych redakcji jednak nie analizują one wiadomości, które przesyła do nich operator bezpośrednio, a zareagowali dopiero, gdy otrzymali oficjalny komunikat prasowy.

Dziwi z resztą troszkę działanie CP, który powiadomił o tym fakcie abonentów (w zasadzie przyszłych), a dopiero potem prasę. Co prawda nie są to tak tajne informacje jak w przypadku Apple, a nie nie jest to rynek tak potrzebujący nowinek, jak to jest w USA, ale jednak zwykle najpierw informuje się prasę.

Linki do informacji na stronach Cyfrowego Polsatu:

Aktualizacja firmware modemu
Informacja o modemie i wpływie szerokości kanału na wydajność
Informacja prasowa o poszerzeniu kanału i zwiększeniu szybkości

Na początku był gumiak… Zaraz chyba coś pokręciłem.

Najpierw Nokia wyszła na rynek GSM i od razu podbiła go takimi udanymi modelami (jak na tamte czasy) jak Nokia 5110 (wielki sukces, między innymi dlatego, że miał zegarek – z resztą dlatego go właśnie wybrałem, bo ten na ręku mnie wkurzał i chciałem się go pozbyć), czy 6110. Potem było tylko lepiej: słynna Nokia 6310i do dziś jest (troszkę już na wyrost) poszukiwanym modelem (ja osobiście wolę z tych czasów Ericssona r520m). Wielką popularność zdobyły modele 3xxx, w tym tak wesoło oznaczona Nokia 3210

Nokia starała się utrzymać na szczycie wprowadzając nowe technologie i udało jej się: Pierwsza Nokia z systemem Symbian (po przejęciu prac nad systemem EPOC od Psiona), model 7650 szybko podbiła serca gadżeciarzy, mimo swoich ograniczeń.

I wtedy właśnie finowie zachłysnęli się swoim sukcesem: zaczęli wypluwać na rynek setki modeli, które różniły się najczęściej tylko obudową. W segmencie telefonów prostych mało kto się orientował. W serii dla biznesu powstało kilka udanych modeli, ale sam system zaczął się starzeć i już 3-4 lata temu programiści powiedzieli, że tego nie da się ciągnąć zbyt długo.

Ja wtedy już dawno podziękowałem firmie Nokia i siedziałem za barykadą firmy SonyEricsson, której kibicowałem od modelu t68i i przyglądałem się Nokii z politowaniem.

Nokia przeczuwała co się święci i rozpoczęła w swoich przepastnych i bogatych laboratoriach pracę nad alternatywą dla konającego (choć ciągle zdobywającego rynek siłą rozpędu) Symbiana. W ten sposób w roku 2005 światło dzienne ujrzał pierwszy tablet internetowy giganta, model Nokia 770 pracujący pod kontrolą systemu Internet Tablet OS, który w gruncie rzeczy jest po prostu linuksem wywodzącym się z dystrybucji Debian. Kolejne urządzenia z tej serii, modele N800 i N810 pokazały, że w tym szaleństwie (przejścia na rozwiązanie OpenSource) jest metoda. Jednak ze względu na brak wbudowanego modułu GSM (nie były więc oferowane przez operatorów GSM), zupełnie inną filozofię działania i ograniczoną początkowo ofertę oprogramowania, platforma ta pozostała rozwiązaniem niszowym, bardziej dla fascynatów i gadżeciarzy właśnie, niż normalnych ludzi.

W międzyczasie rynek zaawansowanych telefonów został skutecznie zaatakowany przez firmę Apple z jej iPhone i kolejne jego wcielenia, a Nokia ze swoimi symbianami „z popsutym dotykiem” zaczęła coraz szybciej tracić rynek. Programiści firmy zaczęli rzucać się jak w ukropie, żeby wydać nową wersję systemu dostosowaną do palców i dużego ekranu, ale zabytkowy już system bardzo się przed tym bronił i nie dość, że efekty (Nokia N97) były mizerne w porównaniu do liderów rynku, to jeszcze na podbój rąk użytkowników ruszył Google ze swoim Androidem.

I wtedy właśnie (około połowy 2008 roku) Nokia pokazała alternatywne cudo: następcę Nokii N810 wyposażonego w moduł GSM: Najbardziej zaawansowany model w historii firmy, czyli Nokię N900. (Z resztą pod wpływem tego modelu po części powstał ten blog). Urządzenie zostało wyposażone w nową wersję systemu operacyjnego Internet Tablet OS przemianowanego na maemo.

To była namiastka przyszłości, taka próba wysondowania rynku i wrzucenia nowonazwanego systemu na głęboką wodę: czy to się przyjmie? Czy to może być odpowiedź na sukcesy konkurencji? Aparat niemrawo zaczął pojawiać się w ofertach operatorów, także polskich. Jednak nie było to jeszcze urządzenie głównego nurtu, choć zdobyło uznanie wielu specjalistów.

Po roku walki o pozycję na rynku, spadających udziałów w rynku smartfonów i na fali chęci wykorzystania doświadczeń z rozwijania maemo i potrzeby szybkiego wprowadzenia czegoś nowego na rynek Nokia zaczyna się gwałtownie miotać: w czerwcu 2010 ogłasza strategiczne porozumienie z firmą Intel: z połączenia moblina oraz maemo wyłania się koncepcja systemu tabletowo-telefonowego o nazwie MeeGo opartego podobnie jak poprzednicy na opensource i linuksie. To pierwszy cios w zwolenników maemo, gdyż prace nad nim zostają zarzucone, a siły przerobowe przerzucone do nowego projektu, który choć obiecujący, to jednak będzie potrzebował trochę czasu, zanim stanie się pełnoprawnym narzędziem pracy na N900 i innych PDA. O ile kiedykolwiek powstanie w wersji na telefony…

A to dlatego, że wobec ciągłych problemów z wprowadzaniem urządzeń opartych na systemie Symbian^3, który mimo obietnic wielkiego skoku do przodu nadal jest tylko Symbianem z dotykiem doklejonym szarą taśmą pakową, Nokia. Tak we wrześniu 2010 do firmy trafia człowiek ze świata wrogiego ideom maemo i MeeGo: Stephen Elop. Jest to były szef działu firmy Microsoft, który zajmował się produktami serii Office.

W tym momencie już wiemy, że coś się święci. Na pewno będą cięcia. I proszę: najpierw informacja o anulowaniu Nokii N9, o której tak optymistycznie rozpisałem się w poprzednim wpisie. Następnie skok do przodu: Wyrzucamy wszystkie nasze największe dzieła za burtę i skaczemy w paszczę lwa: Nokia podjęła strategiczną współpracę z Microsoftem i zamierza wypuszczać na rynek urządzenia z Windows Mobile.

Ja już wiem: po raz kolejny podziękuję firmie Nokia za współpracę.

Popatrzmy jak to wygląda: Dla Microsoft, po utracie lojalnego partnera jakim była firma HTC, Windows Mobile 7 ma problemy z przebiciem się na rynku masowym. Nokia nie radzi sobie z oprogramowaniem i od zawsze nie potrafi wejść skutecznie na rynek amerykański. Takie połączenie wydaje się logiczne. I to się może udać, pod warunkiem, że rynek po raz kolejny zaufa Nokii i po raz kolejny Windows Mobile nie zawiedzie użytkowników. Co do Nokii to nie mam pojęcia jak to wyjdzie, ale WM7 już pierwsze poważne problemy zaliczył (historia z danymi masowo przesyłanymi w powietrze).

Ale teraz pozostaje kwestia naszej ukochanej Nokii N900: maemo już jest martwy, MeeGo przechodzi w całości do rozwijania przez środowisko OpenSource, ale jedynym masowo dostępnym urządzeniem pozostaje starzejąca się powoli Nokia N900 i nie zapowiada się nic nowego. W zasadzie MeeGo w wersji dla smartfonów także chyba umrze, a Intel (już się zorientował i narzeka) pozostanie z ręką w nocniku.

Ale może dzięki tym kombinacjom Nokia nie będzie musiała wracać do produkcji kaloszy?

PS1: faktycznie Intel wykazuje brak śladów, że Nokia poinformowała z wyprzedzeniem: widać to na MWC, gdzie buduje się stoisko MeeGo z tabletami i smartfonami na pokładzie: http://liliputing.com/2011/02/if-meego-is-dead-someone-forgot-to-tell-intel.html

PS2: Sporo osób mówi to samo co ja. The Inquirer napisał, że jego czytelnicy uważają pójście do łóżka z Microsoftem to za swoistą gafę: http://www.theinquirer.net/inquirer/news/2025859/inquirer-readers-grapple-nokias-windows-phone-decision